Historia PRZYSTANI sięga I połowy XIX w., gdyż już około 1810 r. istniał tu w budynku dominialnym
zakład dla sierot, będący fundacją księżnej Luizy von Anhalt-Coethen.Zarządzał tym zakładem „ojciec sierot” Prebis. Pojego śmierci w 1825 r. zakład rozwiązano. W roku 1848 utworzył się rządowy komitet niesienia pomocy chorym igłodującym. Wtedy też z inicjatywy księżnej pszczyńskiej wznowiono działalność sierocińca w Starej Wsi.
Pomimo kilkukrotnej zmiany własności, ta placówka opiekuńcza istnieje do dziś. W 1850 r. hrabina zu Stolbergustanowiła fundację, której celem była „opieka nad dziećmi płci żeńskiej wyznania ewangelickiego, które zostanąwychowanie od wieku niemowlęcego do lat 17″ i przekazała ja na rzecz „Rheinisch-Westphälischen Verein zur Bildungund Beschäftigung von evangelichen Diakonissen zu Kaiserwerth„.
W 1906 r. sierocińcem zarządzał „Diakonissenhaus Friedenshort” Miechowitz O.S. Fundacja pozyskiwała funduszepubliczne, w postaci subwencji, z ofiar i dotacji prywatnych, własnego gospodarstwa. Od 1879 r. książę pszczyński płaciłrocznie na rzecz sierocińca 600 marek, w zamian mógł kierować tam 6 dzieci. O pochodzeniu sierot brak danych. Kosztyutrzymania 60 dzieci w okresie międzywojennym ponosili: osoby trzecie, zakład sam, magistrat, Urząd Wojewódzki Śląski.Zarząd dóbr księcia pszczyńskiego był dostawcą artykułów rolnych, budowlanych, węgla, siana, koni. Przy różnychokazjach zarząd wypłacał zapomogi pieniężne.
Na temat działalności placówki w okresie okupacji brak danych. Po zakończeniu wojny diakonisy ewangelickiewyjechały do Niemiec. Obiekt został przydzielony SS Felicjankom i nosił nazwę Dom Dziecka „Caritas” w Starej Wsi.
Wspomnienia pierwszych wychowanek domu: „wojskowe samochody przywoziły nas przed Dom dziecka,musieliśmy się rozbierać, nasze ubrania od razu palono, a my przechodziliśmy kwarantannę, golenie głów, szorowaniecałego ciała, smarowanie środkami przeciw świerzbowi. Czas upływał nam na modlitwie, pracy i nauce. Nie było źle„.
Od 1945 r. subwencję na jego utrzymanie przekazywał Caritas. Wszystkie dzieci przekazywało Kuratorium OSS..Przy Domu Dziecka zakonnice prowadziły również przedszkole dla dzieci mieszkających na terenie Starej Wsi i Pszczyny. W 1950 r. Dom Dziecka jako źródło dochodów podawał: Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach WydziałOświaty, samorządy, rodzice, Caritas, gospodarstwa rolne, różne.
Z tego okresu zachowało się wiele zdjęć i zapisów w kronikach domu, prowadzonych początkowo przez siostry anastępnie przez wychowanków, głównie wieloletniego przewodniczącego samorządu – Edka.
Z tego okresu zachowało się wiele zdjęć i zapisów w kronikach domu, prowadzonych początkowo przez siostry anastępnie przez wychowanków, głównie wieloletniego przewodniczącego samorządu – Edka.
Oto jak powojenne czasy wspominają siostry zakonne prowadzące placówkę:
_1001x1363.preview.jpg){kind=spacer}
„Na Górnym Śląsku w powiecie pszczyńskim jest kilka Domów Dziecka. Tam dzieci, które nie mają domu rodzinnegoalbo warunków odpowiednich w rodzinie znajdują nową rodzinę, w której czują się doskonale, w której spedzają beztrosko,pogodnie, wesoło swój wiek dziecięcy, gdzie przygotowują się do życia.
Może kto ciekawy posłuchać historii takiego jednego domu, który nosi nazwę: Dom Dziecka „Caritas” im. Św. RodzinyPszczyna-Stara Wieś.
Budynek jego okazały 2 piętrowy stanął sobie w Pszczynie przy ulicy Starowiejskiej 15.Kiedy stanął? Bardzo dawno!Kilkadziesiąt lat temu. Dawniej mieszkały tu siostry Diakoniski Ewangelickie i prowadziły „Kinderhaus„. W czasie działańwojennych opuściły „Kinderhaus” i razem z niemieckimi dziećmi wyjechały do Rzeszy. Dom został chwilowo zajęty przezwojska sowieckie, a w 1945r. I,IV przyjechały ze Lwowa Siostry Felicjanki i za zgodą Wojewody Ziętka osiadły wopuszczonym „Kinderhausie„.
Najpierw go wysprzątały i przy pomocy Województwa, Starostwa i Zarządu Miejskiego jako-tako odremontowały. Caritas z Katowic dostarczył trochę mebli t.j. stołów, krzeseł, łóżek, szaf, ławek i kilkadziesiąt kołder watowanych. Okna domuoszklone– lśniące zdawały się z daleka wyglądać nowych gości. Długo wyglądały, aż oto z początkiem VIII 1945 r. zjechałaz Katowic cała gromada roześmianych, wesołych dzieci, gdzie miały spędzić kolonie letnie.
Po ich wyjeździe Kuratorium Katowickie przysłało kilkadziesiąt dzieci i od tego czasu„Kinderhaus” zrzucił ze siebieostatnie pozostałości proniemieckie a przybrał piękne polskie miano „Polski Dom Dziecka„, w którym około 70 dzieci już 8rok znajduje ciepło rodzinne, światło nauki i radość w której wzrasta– rozwija się, dojrzewa, przygotowuje się do celówwielkich jakie ma przed sobą człowiek i obywatel Ojczyzny.”
W 1962 r. w dokumentach Kuratorium Oświaty powyższy Dom jest wymieniany pośród innych domów dzieckaodebranych „Caritasowi„. Personel zakonny po upaństwowieniu zmuszono do opuszczenia zakładu.
Na przestrzeni lat dom rozrastał się, dobudowano kolejne piętro. Początkowo w domu zamieszkiwało około 40podopiecznych. Z biegiem lat liczba dzieci zwiększała się do 100.
Nazwa Państwowy Dom Dziecka fynkcjonowała do 1994 roku; z dniem 31 sierpnia 1994r Kuratorium Oświaty wKatowicach wydało Akt przekształcenia publicznych placówek opiekuńczo – wychowawczych i resocjalizacyjnych w woj.katowickim (KO – OR – O – 0213/67/94); wówczas Państwowy Dom Dziecka w Pszczynie został przekształcony w DomDziecka w Pszczynie. 1999r. Organem prowadzącym placówkę staje się Starostwo Powiatowe w Pszczynie.
Od 2000 roku placówki opiekuńczo – wychowawcze przechodzą z Ministerstwa Edukacji Narodowej podMinisterstwo Pracy i Polityki Społecznej, stając się jednostkami pomocy społecznej; nadzór pedagogiczny nad CWDiRsprawuje Wydział Polityki Społecznej przy Śląskim Urzędzie Wojewódzkim w Katowicach.
Dom Dziecka funkcjonuje do 2006 roku, kiedy to 1 marca, decyzją Rady Powiatu Pszczyńskiego placówkaprzyjmuje nazwę: Centrum Wsparcia Dziecka i Rodziny „Przystań” w Pszczynie.
W roku 2011 w związku z sądownym odzyskaniem mienia– w tym budynku placówki– przez ParafięEwangelicką, pojawiła się konieczność nowych rozwiązań lokalizacyjnych. W połączeniu ze zmieniającymisię przepisami ministerialnymi dotyczącymi opieki na dziećmi doprowadziło to do powstania koncepcjibudowy nowego kompleksu obiektów dla Centrum Wsparcia Dziecka i Rodziny „Przystań” w Pszczynie.
Przeprowadzka do nowych domków nastąpiła 28 lutego 2014r. Placówka istniejąca przez dziesięciolecia podnazwą „Kinderhaus„, „Wajzol„,”Państwowy Dom Dziecka„, CWDiR „Przystań” bezpowrotnie opuściła budynekprzy ul. Paderewskiego 3 i z dniem 1 marca 2014r. rozpoczęła działalność przy ul. Wiśniowej 2A.
Zapraszamy serdecznie wszystkie osoby, których losy życiowe związane były z tym domem doodwiedzin placówki, skorzystania z ostatniej możliwości przywołania wspomnień w historycznych murach,pomieszczeniach, ogrodzie.
Służymy pomocą w organizacji odwiedzin indywidualnych, grupowych lub spotkania byłych wychowanków,pracowników w dogodnym terminie ,pod nr telefonu 32 449 35 10.